مبتلا

 بعد روزهای طولانی طبع ما هم گل داد و توانستم باز هم  از دل بگویم که چه حالی دارد.

 دلم را شکستی به روز جدایی

 چه دیدی که با من چنین بی فایی

 دل ساده من چرا غرق خون شد

 گل بی وفایم کجایی کجایی

 نباشی کنارم غریبانه زردم

 چه سودی عزیزم از این خود نمایی

 مرا آرزویی بجز تو نباشد

 تو اما چه ساده ز دردم جدایی

چه آسان گذشتی ز هر آرزویم

 خدا داند آری تو هم مبتلایی

 مریم یکرنگی