آخرین معجزه

برآن مزار کوچک تنها یک لاله سرخ رویید

 و من مویه کنان از این مصیبت به تنهایی خویش خزیدم

 در میان رویاهای های مرده

 عریان

 لای برگ های فرو افتاده از خزان تنم را پوشاندم

هبوط دیگر بار مرا از بهشت آغوشت بازداشت

عبور باید کرد

زنی را در میان هجمه های تاریکی و تنهایی تازیانه می زنند

 و عشق آن اخرین پیامبرمعجزه های شادمانی در میان تلی از خاکستر خفته است ...

  افسوس

 من و تو دیگر ما نخواهیم شد!

 مریم یکرنگی